ARKANA BAKMA HİÇ...

Hayat sürüklerken acımasızca
sayısız dikenlerin üzerinde,
tam da düşecekken öğrenir insan kanat açarak uçmayı...
Kartallarla yarışır ruhu, mavi gökyüzü kucak açar cömertce, bağrına basar..
Rüzgar;
Arkana bakma der,
hem de hiç...
Bakma sakın!

Bilirmisin en derinde kanayan yaralardan doğar en güzel  gülümsemeler mahsun dudakların kıvrımında..
Islak kirpiklerle gölgelenmiş gözlerdeki
hüzünlere inat
uç der rüzgar arkana bakma,
hem de hiç...
Bakma sakın!

Yüreğinin hiç dinmeyen sızısını kavrar kocaman elleriyle, un ufak eder savurur küllerini..
Yüreğinle eşse
doyumsuz muhteşem bir rüyadır aslında yaşamak,
avuçlarında, içinde uçuşan binlerce kelebeklerle
arkana
bakmadan hiç...

Aşk'la..